mediamiek_04 de catacomben van de ziel

Buiten stort de regen. in de patio proberen de kikkertjes tegen de betonnen wand naar boven te klimmen. Zal ik ze redden? ze vangen en in de tuin loslaten. Willen ze gered worden. Als ik ze in de tuin loslaat worden ze misschien opgegeten door een ander dier. Ik vind het grappig. ik heb mijn eigen reptielenzoo. En ik hoef er niets voor te doen. De natuur regelt het. er zitten spinnen  en hagedisjes en soms een muis. Vallen ze door het rooster? Ik heb geen idee.

ik hoor de pomp die het water naar de riolering zuigt. Ik hoor het ruisen van de regen. de deur naar buiten staat open..een koele stroom aait mijn blote linkerlichaamshelft. De vogels klinken anders. ‘Geniet je ook zo van dit badje’ zegt de een tegen de ander. het antwoord blijft even uit. Moeder vogel is druk met de kleintjes die regen nog niet kennen. ze spetteren in plasjes en slaan met hun vleugeltjes.

Elke ochtend trek ik een tarot kaart en een engelenkaart van internet. De engelenkaart van vandaag is Omega wat betekent: mijn dromen komen uit mits ik daarvoor kies

opnieuw hoor ik de pomp het water wegzuigen. zó hard regent het.

Mijn droom uit laten komen is een keuze. Mijn droom is kennis delen. Niet boekenkennis. Die staat in bestaande boeken. Mijn levenskennis. negatieve ervaringen omzetten naar iets positiefs. Negativiteit transformeren in positiviteit. kán dat. kan wat me pijn doet als ik eraan denk een geschenk blijken als ik er op een andere manier naar kijk

Anderhalf jaar geleden stierf mijn vader. Op een paar dagen na was hij 93 jaar jong. Jong, want hij voelde zich jong. Zijn lichaam was op. zijn geest was moe. zijn ziel was jong. 

Anderhalve maand ná zijn dood kwam ik van het ene op het andere moment nagenoeg zonder werk. Met financiële gevolgen. Geen werk, geen inkomsten. Vaste hoge lasten. Ik leefde van maand tot maand, van dag tot dag. Als ik het vandaag goed heb waarom dan morgen niet. Ik ging kijken naar het programma: dit is mijn toekomst. schreef me in voor de cursus autobiografisch schrijven en ergens, na ongeveer een jaar, besefte ik: wat doe ik met de rest van mijn leven. Stel ik word zo oud als mijn vader dan heb ik nog 30 jaar te gaan! Ik dacht 30 jaar terug. Als in een film kwamen scènes langs van wat er allemaal is gebeurd, van wat ik allemaal heb ondernomen. Zo spannend, zo boeiend. Al die jaren benutte ik de kansen die op mijn weg kwamen. Actie. Dus nú weer, dacht ik: actie. Maar wat?

Het schrijven ordent mijn gedachten en emoties. Tegelijk met het opruimen van mijn huis begon ik met het opruimen van mijn innerlijke ik. oma-Anna, mijn lievelings oma, die altijd bij me is, ze staat aan het eind van een lichtgevende tunnel in een stralend licht, alsof ze op mij wacht, zei altijd: alles is ergens goed voor!

Waarom wil ik mijn levens kennis delen? Ik maak mezelf kwetsbaar. Wat denkt de ander die dit leest, of een filmpje ziet, of een schilderij dat ik heb gemaakt. Schijterd!! zeg ik tegen mezelf. Het zal je een worst wezen wat een ander vindt. En om met Bert Back te spreken: kijk eens wat je allemaal hebt overleefd! Het is heel bijzonder dit. Geniet!!

dát is het. Ik hoef niet meer te leren op school, ik hoef niet meer te voldoen aan kwaliteitseisen ik hoef niet in computerprogramma’s en databases gegevens van cliënten in te vullen die gedeeld dienen te worden met artsen en collega paramedici zodat iedereen, de medische wereld, vanachter het bureau in één oogopslag op de hoogte is van hoe het met de cliënt/patiënt gaat. Dat is een groot voorrecht, dat dát niet meer hoeft. Nu ben ik volledig vrij mijn ervaringen te delen, en niet alleen vrij, ik heb ook alle tijd, alle tijd van de wereld. het leven zelf. 

Hoe beter ik mezelf begrijp des te beter begrijp ik de ander. Want net als twee klaprozen die sprekend op elkaar lijken lijken mensen sprekend op elkaar. de buitenkant en de binnenkant. De catacomben van de ziel.

mediamiek_03 ontmoeting met mijn hoofdgids

Irene mijn hoofdgids
de eerste cursusdag vertel ik dat ik sinds zeven jaren geen contact heb met mijn zoon en mijn dochter. 'ik voel er niets bij’, zeg ik. ‘als jij het zegt’, zegt Bert (BACK), medium en cursusleider en hij kijkt me bedenkelijk aan.

Versneld door een proces gaan vereist actie. tussen de cursusdagen zitten vier weken. Vier weken hard werken aan en met mezelf en vóór mezelf. ‘Hoe zit het met mijn hart chakra’, vraag ik voelend tijdens de meditaties. En ik huil en ik huil en ik huil. nu draag ik het medaillon met mijn kinderen erin en de Heilig Hart van Jezusmedaille erbij. Op een ochtend, tussen waken en slapen in, word mij mijn sieradendoosje getoond. Ik open het, zie de medaille die ik óf bij mijn geboorte óf bij mijn eerste communie heb gekregen. En ik weet dat dit de inhoud is van de boodschap. ik hang de medaille bij het medaillon aan mijn ketting.niet nodig de video opnamen van de meditaties terug te zien. Ik wéét wat er gebeurt. zelf ben ik mijn liefste aardigste geduldigste vriendin. Die goed kan luisteren.

De meditaties leiden tot inspiratie. Ik schilder, met rabarberbladeren, maak kleding, fotografeer, wandel, geniet van de natuur. Film koolmeesjes die jonkies hebben, neem vogelgeluiden op. En praat weer, met mensen.
De cursusdagen zijn op zondag. Ik heb een treinabonnement genomen, vertrek bijtijds van huis en wandel in Breda van het station naar de cursuslocatie, ongeveer 3,5 km. na de cursus loop ik terug naar het station.

De eerste dag ontmoet ik op de heenreis een jonge jongen met een videocamera in de hand. Mijn eigen camera zit in mijn tas. Hij is onderweg naar een meeting in Utrecht. Allemaal vloggers. ik nodig hem uit iets over zichzelf te vertellen en zet het filmpje mijn YouTube kanaal.

Naast me staat een poezenbeker verse munt thee. En een brandend wierook stokje. Vliegen hebben er een hekel aan.
de tweede cursusdag. Emotioneel heb ik zo goed opgeruimd dat het Bert opvalt. Een medium ziet alles!!

Op de heenreis naar Breda is het op het perron in Oss druk. De trein loopt bomvol. En dat op zondagochtend om 9.00 uur. Volwassenen, kinderen. Naast me neemt een meisje plaats, midden 20, rugzak, luidsprekertje in haar linkeroor. Komt goed uit want ik zit rechts, aan het raam. Brand nieuwsgierig ben ik. Van waar die drukte. ‘Weet jíj waar die mensen naar toe gaan’, vraag ik het meisje. ‘het is Max Verstappen dag in Zandvoort’.

Ik ben in een kletsbui. heeft iemand geen zin om terug te kletsen dan merk ik dat snel genoeg en hou ik mijn mond. Ik heb mazzel. Ze vertelt dat ze onderweg is naar Barcelona. Vierdaagse reis, vliegen vanaf Rotterdam. In haar eentje. Onbeschaamd vraag ik haar het hemd van het lijf. Ik ben gewoon belangstellend nieuwsgierig!! Ik vind haar dapper. Herken mezelf in haar. ‘deze zomer ga ik naar Afrika’, vertelt ze, ‘vrijwilligerswerk doen. Daar waar mijn moeder is geweest’. Haar moeder overleed vijf jaar eerder. ’ik wil meer te weten komen over mijn moeder die ontwikkelingshulp heeft gedaan’. ‘Was het contact met je moeder niet goed’, vraag ik. Ik besef dat haar moeder aanwezig is en ons naast elkaar heeft gezet. Zo werkt het in de spirituele wereld.

Hoe het gesprek exact verliep herinner ik me niet. Wel dat ze veel vragen heeft. ‘Praat met je moeder’, zeg ik. Ze zal je antwoorden. ‘maak contact met haar door aan haar te denken of kijk naar haar foto. Praat met haar. Je zult de antwoorden vinden in jezelf. Je kent je moeder immers’.
Aan het eind van de tweede cursusdag maak ik kennis met Irene, mijn hoofdgids. Irene staat voor vrede. Vrede in mijzelf. Het afgelopen jaar ben ik naar de kennismaking met Irene toegegroeid. Ik ga in meditatie en raak snel in trance. Irene neemt bezit van me. een kracht zo groot dat zou er een gewicht van 500 kg voor me hebben gelegen ik het zou hebben kunnen tillen.

Kennismaking met Irene heeft indruk op me gemaakt. Het heeft mijn paradigma veranderd. Irene is mijn hoofdgids. De Gids vanaf de eerste incarnatie hier op aarde en alle andere reïncarnaties. Ik begrijp mijn leven nu.

mediamiek_02 HARTVORMIGE RABARBERBLADEREN

Hartvormig rabarberbladeren

Na de AGA-cooker met kolen te hebben bijgevuld nestel ik me opnieuw in mijn koeienvel.

Irene heeft al een paar keer aangemoedigd te gaan schrijven. In eerste instantie neemm ik haar lezend waar. Een in habijt gehulde vrouwelijk persoon, doek over het hoofd als op een icoon. gezicht over het boek gebogen. Diagonaal rechts van mij zittend. Ik kan haar gezicht niet zien. Irene is geen prater. Ze is mijn moeder uit het universum. dat weet ik niet direct. De eerste ontmoeting met Irene, mijn hoofdgids, is op de tweede cursusdag bij Bert.

De eerste cursusdag is kennismaking. Kennismaken is gewoon lekker veel praten. Ik heb al snel door dat ik dat heb afgeleerd. Mijn keelchakra geblokkeerd. Doe ik mijn mond wel open dan komen de woorden en de tranen. En ik maar denken dat ik het allemaal heb verwerkt. En als ik nou wist wat ‘het allemaal’ inhoudt?! Opnieuw ga ik een proces in. opnieuw afdalen naar de catacomben van mijn ziel, deze keer niet schrijvend, wel pratend.

Wanneer ik voel dat ik een proces in ga vraag ik me af: hoe kan ik dit proces versnellen. Toen ik op mijn 33ste naar de psycholoog ging nam ik de gesprekken op op cassettebandjes. Thuis luisterde ik de gesprekken terug. Ik herinner het me nog helder, nu 30 jaar later. half zittend op mijn bed met de cassetterecorder naast me en luisteren. Vooral naar mezelf, de psycholoog zei weinig.

Mijn stem horend en de inhoud belevend komt de emotie los. Ik huil en ik huil en ik huil. Na acht sessies vraag ik de psycholoog of hij denkt dat het misschien ooit beter met mij zal gaan. Hij betwijfelt het. Ik besluit te stoppen met hem te bezoeken. Ik kwam tot de conclusie dat ik omgang moest vinden, privé, met mensen die ik durf vertrouwen, positief ingesteld, tegen wie ik durf te praten.

Aan het eind van de eerste cursusdag bij Bert krijgen we voor thuis een meditatieoefening: 'concentreer je op je linkervoetzool en stel je voor dat er wortels uit groeien de bodem/aarde in, vervolgens de rechtervoetzool'.

Je hoeft maar even tegen me te zeggen ‘stel je voor dat…’ en hoppa!!!... ik zit in die wereld. Thuis doe ik de aangereikte oefeningen en zette de videocamera op me. De afsluitende oefening voor bescherming is mezelf plaatsen in een transparante lichtgevende koepel die geen negatieve energie binnen laat.

 

aarde en aarden
mijn voeten volgen het pad
opent de wereld

Elke dag doe ik de meditaties zoals hiervoor beschreven, bijna elke dag neem ik het op op video. Ik praat wat ik beleef. Ik raak geïnspireerd tot het maken van een schilderij met zelfgemaakte olieverf en loop er met blote voeten overheen. Ik pluk mijn eigen rabarber en ontdek dat de bladeren hartvormig zijn.

klik op het filmpje over hoe het schilderij tot stand komt

Mediamiek

Mediamiek

Ik 'hang' op de chaise longue. De originele stof is bedekt met een koeienvel: wit met zwarte vlekken. Het heeft aan de muur gehangen, het koeienvel, op de logeerkamer. Die, de logeerkamer, heb ik leeggeruimd. Het koeienvel van de muur gehaald en over het bankje laten vallen. Het ligt heerlijk zacht en warm.

Buiten is het ook zacht en warm. Vandaag begint de zomer van 2017. De deuren staan open. Een vogel krast, zacht ronkt een vliegtuig. Het gezoem van een vlieg dat me altijd terugbrengt naar de keuken in Frankrijk. Een vlieg die rakelings langs mijn oren bromt: madame Courtier. Monique. De mama die mijn voorbeeldmama is.

Op 7 april was de laatste cursusdag ‘autobiografisch schrijven’. De dinsdag erna zou de cursus ‘documentaire maken’ beginnen. Er waren te weinig aanmeldingen. De cursus ging niet door.

Sinds begin 2016 kijk ik regelmatig naar het programma ‘dit is mijn toekomst’. Dit wordt elke dag uitgezonden op RTL 4 en RTL 5 tussen 12 en 14.00 uur. Ook op zaterdag en zondag maar dan van 11 tot 12.00 uur. Het is een live programma. Een presentatrice ontvangt met een medium een gast die inbelt. De gast stelt een vraag. De vraag varieert van: hoe ziet mijn toekomst eruit op het gebied van liefde, financiën, werk. of er wordt gevraagd hoe het gaat met een overleden ouder of kind.

Mediumschap interesseert me. In 2010 las ik het boek ‘iedereen is mediaal,jijook’ van Beate-Bunzel-Dürlich. Ik volgde in hetzelfde jaar een driedaagse cursus bij haar. De ervaringen tijdens de cursus bevestigden mijn intuïtieve vermogen.

Het programma ‘dit is mijn toekomst’ voelt als een stage. Ik probeerde twee keer in de uitzending te komen. maar het betalen lukte niet. ‘Niet doen’ zei ik tegen mezelf, ‘niets forceren’. Totdat ik midden april opnieuw Googlede naar Bert Back, mijn favoriete medium. En zijn 06 nummer trof op internet. ‘Dan wil je bereikbaar zijn’, dacht ik. Met kloppend hart belde ik het nummer. na twee rinkels nam hij op. ‘hoog sensitief en mediamiek’ was het eerste dat hij zei nadat hij mijn stem had gehoord.

Op de website werd een cursus mediumschap aangeboden die op 23 april zou beginnen.

Ik sliep er een nachtje over en meldde me aan ....