afasie van Wernicke therapie

vanochtend om half tien vertrokken voor eerste 'aan huis'behandeling. het betreft een dame met een afasie. zij en haar man zitten midden in een verhuizing. mevrouw heeft een afasie van Wernicke. typerend bij Wernicke-afasie is 'het maar blijven praten'. soms denk ik: 'het hoofd zit zó vol! het moet eruit!' naast de afasie heeft mevrouw een verbale apraxie. bij een verbale apraxie ben je de mondbewegingen kwijt die bij de spraakklanken horen. een -p- = een plof met de lippen. de persoon kan het niet nadoen. super lastig natuurlijk omdat de persoon ooit perfect sprak en zich dit terdege bewust is. regelmatig vraag ik mezelf af hoe ik me zou voelen in een dergelijke situatie. in ieder geval machteloos. en zeker zou ik alle moed moeten verzamelen oefeningen te doen. oefeningen die zo simpel lijken. soms bijna kinderachtig. wie kan dat nou niet: een -pee- nazeggen!!??!!

naast het moeilijk praten, het moeilijk kunnen maken van de spraakbewegingen, het maar door blijven ratelen gaat ook het schrijven en lezen bijna niet. zonder meer zeer positief is dat mevrouw alles wat je tegen haar zegt zonder problemen begrijpt. dit is zo bij deze dame. een ander persoon kan wél een probleem hebben met begrijpen. geen enkele afasie is hetzelfde.

ik kan me voorstellen dat je nu als lezer denkt: 'in hemelsnaam, waar begin je met de therapie??'

bij mevrouw zelf. mevrouw zelf is het therapieplan. het doel is mevrouw zich prettiger te laten voelen in de communicatie. er is een nonverbale communicatie en een verbale. de nonverbale is zonder woorden. lichaamstaal dus. elk mens en ook dieren communiceren nonverbaal, zónder woorden. het is zelfs zó dat 93% van de totale communicatie nonverbaal is. slechts 7% communiceert een volwassen mens met woorden.